ជំពូកទី ៨៖ ការហ្វឹកហាត់រួមគ្នា និងគោលដៅឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ
ពីរខែបានកន្លងផុតទៅ ខណៈដែល ធារក្ស និង សុវណ្ណរី លាក់ខ្លួននៅក្នុងរូងភ្នំជ្រៅនៃព្រៃបិសាចធាតុភ្លើង។ រូងភ្នំនោះបានក្លាយជា សាលាហ្វឹកហាត់ ឯកជនរបស់ពួកគេ។
ល្បឿនហ្វឹកហាត់ដ៏មិនគួរឱ្យជឿ
ដោយមានជំនួយពី សុវណ្ណរី ធារក្ស អាចហ្វឹកហាត់ដោយមិនមានការព្រួយបារម្ភពីការអស់កម្លាំង។ នាងបានអង្គុយបដិបត្តិធម៌នៅក្បែរគេស្ទើរតែគ្រប់ពេល។
"ធារក្ស! រួមបញ្ចូលធាតុភ្លើងទៅក្នុងធ្នូប្រាជ្ញាបុរាណ!" សុវណ្ណរី ណែនាំ ខណៈដែល ឆពណ្ណរង្សីពណ៌លឿង របស់នាងកំពុងបញ្ចេញពន្លឺព្យាបាល។
ធារក្ស បានចំណាយពេលរាប់ម៉ោងដើម្បីធ្វើការបាញ់ព្រួញដដែលៗ។ នៅពេលណាដែលថាមពលវិញ្ញាណរបស់គេរីងស្ងួត សុវណ្ណរី នឹងប្រើជំនាញ ផ្កាឈូករ័ត្នបន្ធូរ ដើម្បីបំពេញ និងជួសជុលសរសៃឈាមវិញ្ញាណរបស់គេភ្លាមៗ។
"នេះគឺជា អត្ថប្រយោជន៍ដ៏ធំបំផុត របស់ខ្ញុំ!" ធារក្ស គិត។ អ្នកចម្បាំងវិញ្ញាណដទៃត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនថ្ងៃដើម្បីជាសះស្បើយ និងបំពេញថាមពល ប៉ុន្តែគេត្រូវចំណាយពេលត្រឹមតែប៉ុន្មានម៉ោងប៉ុណ្ណោះ។
ក្នុងរយៈពេលពីរខែ ធារក្ស បានបំបែកខ្លួនទៅកាន់ ដំណាក់កាលទីប្រាំបួន នៃឋានៈ អ្នកចម្បាំងវិញ្ញាណ (ឋានៈទី ២)។ ថាមពលរបស់គេបានកើនឡើងលឿនជាងមុនដប់ដង។
ចំណងស្នេហា រវាងពួកគេក៏បានរីកចម្រើនយ៉ាងរឹងមាំផងដែរ។ ការហ្វឹកហាត់រួមគ្នាដ៏តានតឹងនេះបានធ្វើឱ្យពួកគេពឹងផ្អែកលើគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយយល់ពីបេះដូងរបស់គ្នាទៅវិញទៅមកកាន់តែច្បាស់។
គោលដៅនៃឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ
នៅយប់មួយ ធារក្ស និង សុវណ្ណរី បានអង្គុយនៅមាត់រូងភ្នំ មើលទៅព្រះចន្ទ។
"ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំជិតដល់ឋានៈ គ្រូវិញ្ញាណ (ឋានៈទី ៣) ហើយ។ តែដើម្បីបំបែកទៅឋានៈនោះ ខ្ញុំត្រូវការ ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ។" ធារក្ស និយាយ។
សុវណ្ណរី ងក់ក្បាលដោយធ្ងន់ធ្ងរ។ យោងតាមប្រព័ន្ធពណ៌របស់ត្រកូល ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ ត្រូវតែបានមកពី សត្វវិញ្ញាណ ដែលមានអាយុចន្លោះពី ៤០០ ទៅ ៧០០ ឆ្នាំ។
"ដើម្បីស្វែងរកសត្វកម្រិតនោះ យើងត្រូវតែចូលទៅកាន់ តំបន់ហាមឃាត់នៃព្រៃបិសាច។ សត្វវិញ្ញាណនៅទីនោះមានកម្លាំងខ្លាំងណាស់ ហើយយើងអាចប្រឈមមុខនឹងសមាជិកនៃ សម្ព័ន្ធដាវស្វាយ ម្តងទៀត។"
ធារក្ស បានក្រោកឈរឡើង ហើយភ្នែករបស់គេចាំងពន្លឺមាសស្រាលៗ។
"យើងមិនមានជម្រើសទេ។ បើខ្ញុំមិនក្លាយជា គ្រូវិញ្ញាណ ខ្ញុំនឹងមិនអាចការពារខ្លួនយើងពី ក្រុមសម្ព័ន្ធដាវស្វាយ បានទេ។ ពួកគេនឹងមិនបោះបង់ចោល ពូថៅច្រេះ របស់ខ្ញុំឡើយ។"
ផែនការស្វែងរកសត្វនាគតូច
បន្ទាប់ពីពិភាក្សាគ្នាអស់រយៈពេលជាច្រើនម៉ោង ពួកគេបានសម្រេចចិត្តកំណត់គោលដៅមួយ៖ សត្វនាគតូចធាតុភ្លើង (Lesser Fire Dragon)។
"តាមព័ត៌មានដែលខ្ញុំបានលួចស្តាប់ពីឪពុកខ្ញុំ សត្វនាគតូចធាតុភ្លើង ដែលមានអាយុប្រហែល ៥០០ ឆ្នាំ តែងតែលាក់ខ្លួននៅក្នុង ជ្រលងភ្លើងក្រោមដី នៅតំបន់ខាងជើង។" សុវណ្ណរី ពន្យល់។ "វាមានកម្លាំងខ្លាំង ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងប្រើយុទ្ធសាស្ត្ររួមគ្នារបស់យើង យើងអាចមានឱកាស!"
ការសម្រេចចិត្តត្រូវបានធ្វើឡើង។ ដំណើរផ្សងព្រេងថ្មី និងគ្រោះថ្នាក់ជាងមុន កំពុងរង់ចាំពួកគេនៅខាងមុខ។ ពួកគេនឹងចាកចេញពីភាពស្ងប់ស្ងាត់នៃរូងភ្នំ ហើយប្រឈមមុខនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃ តំបន់ហាមឃាត់ ដើម្បីទទួលបាន ឆពណ្ណរង្សីពណ៌ស្វាយ ដំបូងរបស់ ធារក្ស។
Gooooo gooo