Faust ve adamın tartışmasına dahil olup bitirdikten sonra kadın ikisinide sonunda sakinleştirip yemek masasına oturtmayı başardı lakin Faust'la adam arasındaki bakışmalar dakikalarca devam etti uzun uzun, dolu dolu ve sinirli
Ortam çoktan sıcak havasını kaybetti yemek için gelinen iç ısıtıcı aylar sonrası yeniden buluşma BOK gibi bitti denilebilir halk dilinde Faust saygısı karşılık bulmadığı aksine geri teptiği için sinirli.
Adam, Faust'un saygısını ve hürmetini tam aksine saygısızlık ve merhamet ile karıştıracak kadar yaşlı ve aksi olduğundan sadece yerinde usul usul, agresifçe oturuyordu.
Bunlar bi yana Kadın da kavgalı ikili masada otururken arkalarında yemeğini yapıyor bir yandan korkudan gözünden akan gözyaşları yemeğe adeta tuz gibi damlıyordu, elinden tek gelen içinden "Tanrım, yalvarırım kocamı O'nun gazabından koru" diye geçimekti
"Daha önce olan anlaşmazlık için kusuruma bakmayın, kocanızın yaşının kendisi üzerindeki etkisini unutarak düşüncesizlik ettim"
Kadın göz yaşlarını omzuna sildi bir yandan yavaşça arkasına Faust'a doğru dönerek
"Hiç önemli değil canım benim, kendisi köyün ahalisine karşıda he çok sinirli ve ters davranıyor sana özel bir durum yok yani rica ediyorum üstüne alınma, bizimle böyle resmi konuşmana da gerek yok elimizde büyüdün denebi-"
Faust elini hızlıca kaldırdı; "Bölüyorum kusura bakmayın ama siz söylemeden düzeltmek isterim elimizde büyüdün demesen daha iyi olur, onun yerine elimde büyüdün diyebilirsin, böylesinin daha iyi olacağını tahmin ediyorum. Sonuçta bu adamın bana hiçbir katkısı veya yararı yok, olmasada olurmuş gerçekten" dedi ortamın havasından uzak, oldukça sakin bir sesle
Adam derin derin nefesler almaya başladı ama sadece duyduklarını kabul ediyor, içine atıyor gibiydi lakin bir anlığına, sadece bir anlığınada olsa dengesini bozdu
"SEN—SEN KİM OLUYORSUN DA, BENİ?! BENİ KÜÇÜK DÜŞÜRME CÜRETİNİ GÖSTERİYORSUN?!"
Adamın ayaklandığı ve karısının titremeye başladığı anda Faust ayağa kalktı ve adama yöneldi, elini omzuna koydu kulağına yaklaşarak sessizce "Sakin ol" dedi, yavaşça sandalyesine geri oturttuktan sonra masanın öteki tarafına geri geçti, ayakta bekleyerek
"Büyütülecek birşey yok, hiç kimse özel değil, hiç kimse abartılmaya değecek kadar iyi değil, kimse hürmet edilecek, karşısında saygıyla durulacak kadar önemli değil...Ben hariç olmak üzere" dedi gözleri kapalı, kafasını arkasına sarkatarak
"Seninle daha fazla tartışmak istemiyorum yerine otur, kibirini de götüne sok Faust"
"Büyükanne, kusuruma bakma ama malesef size daha fazla rahatsızlık veremeyeceğim, gel sen benim yerime otur, benim ayrılmam gerek" dedi bir yandan usulca mutfağın diğer ucuna doğru giderek
—Ama neden? Daha yemek bile yemedin.
-Bırakta gitsin artık hayatım, sadece rahatsızlık veriyor
+Kocan herzamanki gibi bugün de haklı büyükanne, neden gitmem gerektiğinin sebebine gelirsek...
Tak!! Tak!! Tak!! (Kapı çalar)
"Kapı mı çaldı?"
+Aynen öyle benimde artık gitmem gerek, emekleriniz için sağolun, kendinize iyi bakın
—Neden, nereye gidiyorsun?
+Benimde ilgilenmem gereken kişiler var, tek sorumluluğu olanlar siz değilsiniz
"Görüşmek üzere yaşlı aşıklar, belki başka sefere yine aynı masada oluruz"