Faust ve adam uzun tartışma ve hakaretlerden sonra kadının ağlamaya başlaması ile durdu
"Karın sana böylesine değer verip ağladığı için çok şanslısın, onun için olmasaydı seni şuracıkta ikiye bölerdim"
Adam tartışma devam ettikçe adeta gençleşiyor, canlanıyor gibiydi mimikleri canlanıyor her küçük el hareketi bile dahada hızlanıyordu
"Beni denemek istediğine eminmisin? Daha önce hiç kazandığını hatırlamıyorum genç" (bakalım şimdi ne bahanen var)
Faust'un yüzünde çok belirgin bir iğrenme ifadesi oluştu abartmamak gerekir ama neredeyse kusacak gibi duruyordu "Sen? Beni? Hassiktir ordan, şansını zorlama. En son ne zaman kazandığını değilde, bana vurduğunu yada yaklaşabildiğini düşün"
"En son olan kapışmamızda seni kıtanın diğer ucuna gönderdiğime eminim ama heralde benim yaşlı aklım kendi kendine birşeyler düşünüyor yine değil mi? Bu kadar egoist ve kibirli davranırsan sonun yakın olur Faust kendini bitirmek mi istiyorsun? Uzun yaşasan iyi olur ilgilenmen gereken kişiler var. Eğer ben bile sana vurabiliyorsam ve denk isem gelecekte kimseye karşı bir şansın olmaz" diye uzun uzun anlattı adam, Faust'un dediğiyle tamamı ile çelişmesine rağmen yüzünde mutlak bir rahatlık ifadesi vardı.
"Moralini bozmak istememiştim ama açık konuşmak gerekirse seni bir kez bile ciddiye almadım, eğer ki alacak olsaydım-"
"Hadi ordan, ciddiye almamış, yapmamış, ilgilenmemiş bahanelerini kendine sakla evladım daha gidecek çok yolun var"
"Karının önünde seni küçük düşürmemek için elimden ne geliyorsa yapıyorum ama kendini bitirmeye fazla meraklısın şansını biraz daha zorlarsan, malesef seni toz etmek durumunda kalacağım, gururunu korumayı deniyorum lütfen beni zor durumda bırakma" dedi Faust bir yandan her kelimesi ile gözlerini biraz daha yavaşça kapatarak
"İstemez! Senin gibi çocuğun birinin bana hürmet ve merhamet etmesine sence izin verirmiyim? Sen bitiksin, yıkıksın, aklına işleyen tek yer yok seni yenecek biri olmasa bile kendini bitirirsin, kim oluyorsun da bana böyle konuşma ve davranma cüretini gösteriyorsun." dedi adam bir yandan zaten ona doğrulttuğu işaret parmağını Faust'un göğüs kafesine basarak
("F"= Aahh— Hayır, hayır ,hayır—hayır. Bunun nereye gittiğini görebiliyorum. Bunu kendine yapma moruk hem kendin, hem karın için, devam etmezsen— yapabilirim, seni hala affedebilirim)
Adamın elini sıkıca kavradı "Elini üstümden almak için 10 saniyen var orospuçocuğu, saygımı kabul etmiyorsan? Senin bileceğin iş ama uyarıyorum bunun 10 dakika sonrasında cesedin dahi ortalıkta olmaz." içinden saymaya başladı
(1....2....3....—)
Uyarılara rağmen "10 saniye mi? Fazla uzun, fazla uzun, burda oyun oynamıyoruz Faust, zamanımızı harcamayalım değil mi?" diye zorlamaya devam etti.
....."Daha devam etme, son uyarım".......
(6....7...8....9......)
"O zaman artık tutmayalım ha Faust? Ben. Seni. Düell-"
Tam sözünü bitirmek üzere olduğu anda karısı adamı titreyen korku ve çaresizlik dolu sesiyle böldü
"DUR!! Devam etme. Yalvarırım"
"Ne kadar önemli bir anı böldüğünün farkındamısın kadın?"
Faust yavaşça yere geri oturdu "Karını dinle, böylesine bir kadının senin gibi bencil ve işe yaramaz bi adamın ellerinde olduğuna inanamıyorum, beni buraya yemek yemek için çağıran, durumumu önemseyerek bunları yapan adam bir anda sırf altta kalmamak için kendi ölümüne varmak üzereydi ne kadar acınası bir durumda olduğunun farkındamısın"
Kadın ağlamak üzere gibi duruyordu, yaşlı gözlerini sildi ;
"Yalvarırım Faust, O'nun aklı son zamanlarda başında değil ona kulak asma onu kaybetmeyi henüz göze alamam"