ជំពូកទី ២៖ ម្លប់បារមីពោធិ៍ទេព
🍂 គែមព្រៃដែលបំពុល
ស័ក្តិ កាន់ពូថៅដ៏ធំរបស់ខ្លួនយ៉ាងណែន ទឹកមុខម៉ឺងម៉ាត់ខុសពីធម្មតា។ គេដើរចូលទៅក្នុងគែមព្រៃដែលនៅជាប់នឹងដីស្រែរបស់គេ ហើយនៅជិតបរិវេណវត្តបុរាណដែលមាន ដើមពោធិ៍ទេព ស្ថិតនៅ។ អ្វីៗនៅទីនេះហាក់បីដូចជាខុសប្លែកពីធម្មជាតិ។ ដើមឈើធំៗនៅក្នុងព្រៃចាប់ផ្តើមក្រៀមស្វិត ស្លឹកឈើពណ៌បៃតងខ្ចីបានប្រែពណ៌ទៅជាខ្មៅស្ងួត ហើយមានក្លិនស្អុយគួរឲ្យចង់ក្អួតចេញពីគល់ឈើ។
> "នេះមិនមែនជាជំងឺធម្មតាទេ" ស័ក្តិ រអ៊ូទាំងភ័យផង ខឹងផង។
>
គេរកឃើញដាននៃការវាយប្រហាររបស់សត្វចម្លែក៖ ស្លាកស្នាមក្រចកដ៏ធំនៅលើដើមឈើ និងស្លាកស្នាមរោមខ្មៅរញ៉េរញ៉ៃដែលបន្សល់ទុកនៅលើដី។ ដានទាំងនោះនាំឲ្យ ស័ក្តិ ទៅដល់កន្លែងមួយដែលជាទីតាំងនៃការវាយប្រហារចុងក្រោយរបស់សត្វចម្លែក។ នៅទីនោះ គេឃើញមានពន្លឺចម្លែកមួយរត់ចេញពីគល់ឈើចាស់មួយដើម ដែលជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថាច្រកទ្វារតូចមួយនៃពិភពមន្ដរាជកំពុងតែបើក។
ពេលកំពុងដើរយ៉ាងប្រយ័ត្នប្រយែង ស័ក្តិ ក៏បានជំពប់ដួលនឹងគល់ឈើមួយដើម ហើយបានឃើញនូវទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យរន្ធត់៖ សត្វចម្លែក បី ក្បាលកំពុងតែស៊ីហ្វូងមាន់របស់អ្នកភូមិដោយកម្រោល។
👹 ការប្រឈមមុខជាមួយសត្វចម្លែក (Mekha)
សត្វចម្លែកទាំង ៣ ក្បាលនោះមានរូបរាងដូច ឆ្កែចចក តែមានមាឌធំជាងច្រើន។ ស្បែករបស់ពួកវាមានពណ៌ប្រផេះលាយខ្មៅដូចជាភក់ស្ងួត ហើយភ្នែកវិញមានពណ៌ក្រហមឆេះដូចភ្លើងដែលមិនមានជីវិត។ ពួកវាគ្រហឹមចេញនូវសំឡេងដ៏អាក្រក់ពេលដែលបានឃើញ ស័ក្តិ។ សត្វចម្លែកទាំងនោះគឺជា មេខា (Mekha - សត្វដែលឆ្លងដែនដំបូងរបស់អសុរា)។
ដោយគ្មានជម្រើសអ្វីទៀតឡើយ ស័ក្តិសម្រេចចិត្តប្រយុទ្ធ។ គេលើកពូថៅដ៏ធ្ងន់របស់ខ្លួនឡើងដើម្បីទប់ទល់។
* មេខាទី ១: លោតសំដៅមក ស័ក្តិ មុនគេ។ ស័ក្តិ បានគេចខ្លួនយ៉ាងលឿនហួសពីល្បឿនដែលមនុស្សធម្មតាអាចធ្វើបាន។ ពូថៅហក់ចុះមកលើស្មារបស់មេខានោះ បណ្តាលឲ្យវាស្រែកឮកងរំពង។
* មេខាទី ២: វាយប្រហារពីខាងក្រោយ។ ស័ក្តិ ងាកខ្លួនទាំងញាប់ញ័រ ហើយប្រើកែងដៃទប់ទល់។ ការប៉ះទង្គិចនេះគួរតែធ្វើឲ្យដៃរបស់ ស័ក្តិ បាក់ ឬរបួសធ្ងន់ ប៉ុន្តែគេគ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ថាឈឺតិចតួចប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺជាការបង្ហាញកម្លាំងដំបូងនៃ មន្តគង់វង្ស។
✨ កម្លាំងដែលមិនស្គាល់របស់ស័ក្តិ
ស័ក្តិនៅតែមិនយល់ថាហេតុអ្វីបានជាគេអាចទប់ទល់នឹងការវាយប្រហារដ៏ខ្លាំងក្លាបែបនេះបាន។ គេគ្រាន់តែមានអារម្មណ៍ថាមាន ថាមពលកក់ក្តៅមួយ កំពុងហូរចេញពីកដៃរបស់គេចុះទៅគ្រប់សរសៃឈាមដែលធ្វើឲ្យរាងកាយរបស់គេមានភាពរឹងមាំហួសពីធម្មតា។ ញើសហូរចេញពីខ្លួនរបស់គេ តែញើសនោះហាក់បីដូចជាចំហាយនៃថាមពលដែលត្រូវបានបញ្ចេញ។
* មេខាទី ៣: វាឆ្លាតជាងគេ ព្រោះវារត់ទៅកាន់ដើមពោធិ៍ទេពហើយព្យាយាមបំផ្លាញដើមឈើនោះ។
ពេលឃើញដូច្នេះ កំហឹងរបស់ ស័ក្តិ ក៏បានផ្ទុះឡើងយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ កំហឹងនោះមិនមែនជាកំហឹងរបស់មនុស្សទេ តែជាកំហឹងនៃអ្នកការពារធម្មជាតិនិងសត្វលោក។
> "កុំប៉ះដើមពោធិ៍នោះ!" ស័ក្តិ ស្រែកឡើងយ៉ាងខ្លាំងដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។
>
ពេលគេស្រែក ក្រមានៅក របស់គេក៏បានបញ្ចេញ ពន្លឺពណ៌មាស តិចៗដែលជាការចាប់ផ្តើមនៃការភ្ញាក់ដឹងខ្លួននៃ នាគរាជមាស។ ក្រោមឥទ្ធិពលនៃកំហឹងនិងពន្លឺនោះ ស័ក្តិបានលោតសំដៅទៅកាន់មេខាទី ៣ ក្នុងល្បឿនដ៏លឿនអស្ចារ្យ។
គេប្រើដៃទទេរបស់គេចាប់កញ្ចឹងករបស់មេខានោះ។ មេខានោះបានប្រើក្រញាំវាយប្រហារ ស័ក្តិចំទ្រូងយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ ការវាយប្រហារនេះគួរតែធ្វើឲ្យ ស័ក្តិ ស្លាប់ភ្លាមៗ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ សម្បុររបស់ ស័ក្តិ បានប្រែជា ពណ៌មាសស្រអាប់ មួយរំពេច ហើយការវាយប្រហារនោះមិនបានធ្វើឲ្យគេឈឺចាប់អ្វីឡើយ។
មេខាទី ៣ ភ័យខ្លាចជាខ្លាំង ហើយព្យាយាមរត់គេច។ តែវាយឺតពេលហើយ។ ស័ក្តិបានប្រើកម្លាំងដៃទាំងមូលរបស់ខ្លួនបោកមេខានោះទៅលើគល់ឈើយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់វាបាត់បង់ស្មារតី។
🌳 ការសម្ដែងបារមីការពារ
ពេលសត្វចម្លែកទាំង ៣ ក្បាលបានដួលចុះ ដីក៏ចាប់ផ្តើមរញ្ជួយយ៉ាងខ្លាំង។ ស័ក្តិ ភ្លេចពីការឈឺចាប់ ហើយងាកទៅមើល ដើមពោធិ៍ទេព។
ឫសគល់ដ៏ធំៗរបស់ដើមពោធិ៍នោះបានបញ្ចេញរស្មីពណ៌ មាស ភ្លឺចិញ្ចាចយ៉ាងខ្លាំងក្លាទៅលើមេឃ។ ពន្លឺនោះបានគ្របដណ្ដប់លើរាងកាយរបស់ ស័ក្តិ ទាំងស្រុង។ គ្រានោះ ស័ក្តិមានអារម្មណ៍ថាមានសំឡេង នាគរាជមាស កំពុងគ្រហឹមយ៉ាងធ្ងន់នៅក្នុងបេះដូងរបស់គេ៖
> "មនុស្សនៃបុព្វហេតុ... ច្រកទ្វារបានបើកហើយ... ភាពងងឹតមកដល់ហើយ! មន្តគង់វង្ស របស់អ្នកត្រូវតែក្លាយជាខែលសម្រាប់ពិភពលោកទាំងពីរ!"
>
ពន្លឺមាសបានស្រូបចូលទៅក្នុងខ្លួន ស័ក្តិ។ រាល់ស្លាកស្នាមរបួសតូចៗលើខ្លួនរបស់គេបានជាសះស្បើយភ្លាមៗ។ កម្លាំងដ៏មហិមាដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមកបានបំពេញពេញរាងកាយរបស់ ស័ក្តិ។ គេដឹងច្បាស់ថាខ្លួនមិនមែនជាកម្លោះស្រែធម្មតាទៀតទេ តែជា អ្នកដែលត្រូវបានជ្រើសរើស។
🚪 ច្រកទ្វារទៅកាន់ពិភពមន្ដរាជ
សំឡេងរញ្ជួយកាន់តែខ្លាំងឡើង។ នៅគល់ដើមពោធិ៍ទេព ច្រកទ្វាររាងជា រង្វង់មាសដ៏ធំ មួយបានលេចឡើង។ តាមរយៈច្រកទ្វារនោះ ស័ក្តិអាចមើលឃើញពិភពលោកមួយទៀតដែលមានពណ៌មាសនិងខៀវដ៏ស្រស់ស្អាត តែមានពពកងងឹតកំពុងតែគ្របដណ្ដប់។
ពន្លឺមាសពីច្រកទ្វារហៅទាញឲ្យ ស័ក្តិ ចូលទៅខាងក្នុង។ ពេលនោះសំឡេងគ្រហឹមដ៏កាចសាហាវរបស់ មហាអសុរា ក៏បានលេចឡើងពីក្នុងពិភពមន្ដរាជ៖
> "គ្មាននរណាអាចផ្តាច់ ជោគវាសនា របស់យើងបានឡើយ! យើងនឹងបំផ្លាញច្រកទ្វារនេះ ហើយលេបត្របាក់ពិភពលោករបស់ឯង!"
>
ដើម្បីទប់ទល់នឹងកម្លាំងអាក្រក់នោះ ស័ក្តិត្រូវតែលះបង់ភាពសាមញ្ញរបស់ខ្លួន ហើយទទួលយកវាសនានេះ។ គេដឹងថាបើគេមិនចូលទៅក្នុងពិភពនោះទេ គ្រោះមហន្តរាយនេះនឹងបំផ្លាញភូមិទួលរលករបស់គេ។
ដោយសម្រេចចិត្តយ៉ាងមុតមាំ ស័ក្តិចាប់កាន់ពូថៅរបស់គេយ៉ាងណែន ហើយរត់សំដៅទៅកាន់ ច្រកទ្វារមាស នោះ ដោយលោតចូលទៅក្នុងភាពស្រឡះដោយមិនងាករេ។
(អស់ត្រឹមជំពូកទី ២)
ចំណាំ៖ ជំពូកទី ២ នេះបានបង្កើតចំណុចកំពូលដំបូងនៃរឿង ដោយបង្ហាញពីការភ្ញាក់ដឹងខ្លួននៃ មន្តគង់វង្ស របស់ ស័ក្តិ និងការប្រឈមមុខដំបូងរបស់គេជាមួយកម្លាំងអាក្រក់។